“Beogradi dhe Prishtina po debatojnë për targa. Por, në fakt, bëhet fjalë për të ardhmen e Kosovës”, shkruan Frankfurter Algemeine Zeitung, duke pyetur veten nëse është e mundur një zgjidhje model gjermano-gjerman.
Artikulli përshkruan negociatat maratonë mes Vuçiçit dhe Kurtit në Bruksel, për dështimin e të cilave Përfaqësuesi i Lartë i BE-së, Jozep Borell, fajësoi Kurtin.
“Më pas ambasadori amerikan u përfshi publikisht. Si përfaqësues të forcës më të rëndësishme që mbron Kosovën, ambasadorët amerikanë në Prishtinë kanë qenë gjithmonë diçka si mëkëmbës jozyrtar që asnjë shef i qeverisë së Kosovës nuk mund t’i injorojë lehtë”, shkruan gazeta.
Ndërsa gazeta ishte në shtyp, në Bruksel u njoftua se ishte arritur një marrëveshje : Serbia nuk do të lëshojë më regjistrime që u referohen qyteteve të Kosovës dhe Prishtina do të pezullojë të gjitha aktivitetet që kanë të bëjnë me riregjistrimin. Ne do të flasim më tej.
“Paaftësia për të rënë dakord për çështje teknike relativisht të vogla bazohet në një konflikt parimesh”, shkruan gazeta Frankfurt. Serbia, me mbështetjen e Rusisë dhe Kinës në Këshillin e Sigurimit, nuk e njeh pavarësinë e Kosovës dhe “bllokon ndërtimin e shtetësisë së Kosovës kudo që është e mundur”.
“Në Prishtinë, sidoqoftë, ka mungesë të depërtimit se veriu i Kosovës, i dominuar nga serbët, nuk dëshiron të integrohet plotësisht në shtet, veçanërisht jo nën kërcënime. “Kurti me kokëfortësi refuzon të japë pëlqimin për formimin e Bashkësisë së Komunave dhe Enklava Serbe në Kosovë, e cila në fakt është nënshkruar me BE-në”, shton artikulli.
“Për të pajtuar konfliktin, raportohet se kohët e fundit një propozim gjermano-francez nxiti idenë që diplomati gjerman Wolfgang Ischinger hodhi në tryezë në 2007. Në atë kohë, Ischinger ishte përfaqësues i BE-së në të ashtuquajturën Trojka e Kosovës , e cila përbëhej nga një diplomat amerikan dhe një rus. Në momentin e fundit, ajo duhet të kishte shqyrtuar nëse mund të kishte ende zgjidhje të pranueshme si për Beogradin, ashtu edhe për Prishtinën, edhe pse Perëndimi kishte vendosur që kohë më parë të mbështeste pavarësinë e Kosovës në atë moment”, kujton ai.
Në vitin 2007, Ischinger përmendi në mënyrë specifike shembullin e dy Gjermanive për Frankfurter Allgemeine : “Ka një qasje ndaj traktatit bazë gjermano-gjerman të vitit 1972 që as nuk përmendi atë që dukej objektivisht e pazgjidhshme, domethënë çështjen kombëtare.” Natyrisht, situata mes Serbisë dhe Kosovës është e ndryshme, por nuk duhet të refuzojmë idenë e përjashtimit nga marrëveshja atë që duket e pazgjidhshme”, tha Ischinger në atë kohë.
Një model i tillë, vlerëson gazeta, ofron mundësi që pikëpamjet e kundërta për statusin e Kosovës të ndryshojnë në një formë që do të ishte e pranueshme për të dyja palët. Në Traktatin Themelor , Gjermania Perëndimore dhe ajo Lindore njohën respektin e njëra-tjetrës për integritetin territorial, por zyrtari Bon theksoi në “Letra e Unitetit Gjerman” se ajo ende i përmbahej qëllimit të bashkimit.
“Kështu, Beogradi mund ta njohë de fakto Kosovën, por në letrën përkatëse të theksojë pretendimin që rrjedh nga Kushtetuta e brendshme për të mos hequr dorë nga Kosova”, vlerëson gazeta.
Motoja e një marrëveshjeje të tillë, siç theksonte shpesh Išinger, do të ishte “Pajtohem të mos pajtohem”, d.m.th. “Ne pranojmë të mos pajtohemi”.
“Tani është e qartë se ideja e Ischinger-it në thelb mbulohet nga propozimi gjermano-francez, për të cilin nuk ka asnjë dokument zyrtar dhe as nuk dihet përmbajtja fjalë për fjalë. Është e pasigurt nëse ai propozim mund të zbatohet”, vazhdon Frankfurter Algemaine .
“Një nga arsyet është se BE-ja, si ndërmjetësi më i rëndësishëm pranë SHBA-së, aktualisht nuk ka as shkop e as karotë për të ndikuar te të dyja palët. Karremi i saj dikur më i rëndësishëm – perspektiva e anëtarësimit në BE – nuk është më realiste dhe BE-ja nuk ka gjetur ende një ofertë të re tërheqëse. Kjo redukton në masë të madhe vullnetin në Beograd dhe Prishtinë për të rënë dakord për kompromise të dhimbshme, nëse është e nevojshme”, përfundon teksti./DW/